Κυριακή 26 Αυγούστου 2007

Δεν περίμενα ποτέ, ότι μπορούσε να χωρέσει τόσο «κακό» μέσα σε ένα …καλοκαίρι

Δεν περίμενα ότι, από την μια ο τίτλος της προηγούμενης ανάρτησης μου, θα ταιριάζει τόσο με την μαύρη επικαιρότητα που αντικρίζουμε…
Δεν περίμενα ότι, θα χρειαστεί να κλέψω χρόνο από τους δικούς μου, για να τρέξω να ανανεώσω το μπλογκ μου, μια που μαζί με όλα τα άλλα κάηκε και η περιπέτεια του έρημου Μανώλη…
Δεν περίμενα ποτέ ότι, μπορούσε να χωρέσει τόσο «κακό» μέσα σε ένα …καλοκαίρι
Δεν περίμενα, να ξαναδηλητηριάσω με πολιτική, ένα χώρο όπου θέλω να αφιερώσω στα …παιδιά! (άραγε τα σκέφτεται κανένας από αυτούς σκ… μαυρόψυχους.!!!.)
Δεν περίμενα ποτέ, να μου ζητήσουν να ευνουχιστώ πολιτικά, αντί να μου ζητήσουν συγνώμη… Μας ζήτησαν πολιτική ανακωχή μπροστά στον Εθνικό Πένθος. Καλούν σε σύμπραξη όλες τις δυνάμεις του τόπου μπροστά στην Εθνική Καταστροφή. Θέλουν δηλαδή το κόκκινο από την φωτιά και το αίμα που γέμισε τις οθόνες και τις ψυχές μας να το καταπιούμε και να το πνίξουμε; Θέλουν να μας καταστίσουν απολίτικους ώστε να συνεχίσουν να λεηλατούν το μόχθο του απλού αγρότη, τον οικολογικό πλούτο κάθε έλληνα πολίτη στο βωμό του κέρδους οικονομικού ή πολιτικού; Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να σιωπήσω. Γιατί, ακόμα από τα αρχαία ελληνικά χρόνια η ζωή, θέλοντας και μη, είναι πολιτική. Γιατί αν δεν αντιδράσουμε ούτε τώρα, αύριο δεν θα έχουμε καμία δικαιολογία να πούμε στα παιδιά μας, για το που καταντήσαμε αυτό το στολίδι που λέγεται Ελλάδα και αυτό τον πολιτισμό που λέγεται Ελληνικός.
Η ένταση των στιγμών δεν με αφήνει να εκφραστώ όπως θα ήθελα για αυτό, θα προτιμήσω να κλείσω το σημερινό ποστ με μια ιστορία ελαφρώς παραποιημένη…
Ένας Έλληνας είχε μια συζήτηση με τον Κύριο για τον Παράδεισο και την Κόλαση. «θα σου δείξω την Κόλαση», του είπε ο Κύριος και τον οδήγησε σ’ ένα δωμάτιο που είχε ένα μεγάλο στρογγυλό τραπέζι. Οι άνθρωποι που κάθονταν γύρω απ’ το τραπέζι ήταν πεινασμένοι και απελπισμένοι. Στη μέση του τραπεζιού βρισκόταν ένα τεράστιο καζάνι με νόστιμο φαγητό που μύριζε τόσο καταπληκτικά, ώστε το στόμα του Έλληνα γέμισε σάλιο. Όσοι κάθονταν στο τραπέζι κρατούσαν από ένα κουτάλι με πολύ μακρύ χέρι. Παρόλο που τα κουτάλια έφταναν ίσα ίσα το καζάνι, τα χερούλια τους ήταν πιο μακριά από τα μπράτσα των ανθρώπων που τα κρατούσαν : έτσι κανένας τους δεν μπορούσε να φάει, γιατί του ήταν αδύνατο να φέρει το φαγητό ως τα χείλη του. Ο Έλληνας είδε ότι η δυστυχία τους ήταν πραγματικά τρομερή.
«Τώρα θα σου δείξω τον Παράδεισο», είπε ο Κύριος, και μπήκαν σ’ ένα άλλο δωμάτιο, ακριβώς το ίδιο όπως το πρώτο. Κι εκεί υπήρχε το ίδιο μεγάλο στρογγυλό τραπέζι, το ίδιο καζάνι με φαγητό. Οι άνθρωποι εδώ, όπως και οι προηγούμενοι, κρατούσαν τα ίδια κουτάλια με μακριά χερούλια – εδώ όμως όλοι ήταν καλοφαγωμένοι και παχουλοί, γελούσαν και συζητούσαν. Ο Έλληνας δεν καταλάβαινε. «Είναι απλό, αλλά απαιτεί μια συγκεκριμένη ικανότητα», είπε ο Κύριος. «Σ’ αυτό το δωμάτιο, βλέπεις, έμαθαν να ταΐζουν ο ένας τον άλλον.»

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τα πιο απλα και ευκολα πραγματα σε αυτη τη ζηση, ειναι και τα πιο δυσκολονοητα.
Το να μαθαινουμε απο τα λαθη μας και τα λαθη των αλλων, θα ηταν πολυ ευκολο.
Αυτος ο λαος εχει εκατομμυρια χρονια ιστοριας, μα του λειπει η μνημη.
Οι μεγαλητεροι φιλοσοφοι του κοσμου γεννηθηκαν στα αγια τουτα χωματα, μα εμεις μειναμε στα λογια και μονο σε αυτα.
Αυτη η γοητεια μας... αυτη και ο χαμος μας.
Εδω ειναι ο παραδεισος, και η κολαση εδω...
τι να πεις, τι να πω; για τις τοσες ψυχες που γιναν σταχτη


Νικολα να μου φιλησεις τον Ερμη και τη Χαρα καθως και την μαμα τους για να μην μεινει παραπονεμενη!

Με την ελπίδα πως μπορεί
το αύριο ν αλλάξει,
βρίσκει κιανείς τη δύναμη
τσοι πόνους να βαστάξει!

κουραγιο γιατρε και να προσεχεις τα παιδια μας.

pediatre είπε...

Aristeadelacroix… Καλησπέρα, απόψε ακόμα μια ειρωνεία, πλησιάζει λέει ο Άρης τη Γη και κατά τις 12:30πμ στον ουρανό θα έχουμε για λίγο δύο φεγγάρια… από τα περισσότερα μέρη της πατρίδας μας λόγω του καπνού δεν βλέπουν ούτε το ένα…
Κουράγιο σε όλους μας!

Mh Xeirotera είπε...

Pos xorese toso kako... ke pos tha apokatastathei h taksh, h hthikh, h biologikh, h politistikh?

Autoi pou to ekanan tha eprepe na vgalun rizes ke filla ke na minun akinitoi sta thelimata ton keron (ke sta kakourgimata ton omoematon tus). Omos den tus prepei auth h metallaksh, h timh tu na eise dentro, thamnos, anarixitiko fito... den tus prepei na exun to pronomio na therizun ton hlio apefthias.

Den ksero, den ksero...

eparxiakosaloni είπε...

να που το κακο εγινε , δεν λεω οσο διαρκει να ειμαστε ολοι μαζι , αλλα καποιος φταιει , δεν μπορει να καιγεται η χωρα απ ακρη σ ακρη και να μην φταει κανενας

ασχετο το ωραιο ειναι οτι μαλλον θα επιβραβευθουν με ανανεωση της κυβερνητικης θητειας τους , τουλαχιστον στο τελος της επομενης τετραετιας δεν θα αφησουν σταχτες πισω τους , εχουν καει ολα , δεν εμεινε και τιποτα

pediatre είπε...

Mh xeirotera… "δεν τους πρέπει να έχουν το προνόμιο να θερίζουν τον ήλιο απευθείας…" Τόση ευαισθησία σε μια φράση… Μακάρι η κοινωνία μας να απαρτιζόταν από ευαίσθητους ανθρώπους και να μην χρειαζόμασταν ούτε νόμους, ούτε κράτος. Δυστυχώς όμως, τα χρειαζόμαστε και τα δύο ακριβώς για να προφυλάσσουμε την ευαισθησία μας. Νομίζω ότι ξέρεις πλέον τις απόψεις μου, και έχοντας ζήσει στο εξωτερικό τις καταλαβαίνεις. Δεν με ενδιαφέρει ο ψυχοπαθής, ο ανόητος, ο τυχοδιώκτης, το κοριτσάκι με τα σπίρτα… με ενδιαφέρει να νιώθω ότι ζω σε μία ευνομούμενη κοινωνία που θα μας προφυλάξει από αυτούς… Όχι μόνο δεν το νιώθω, αλλά φοβάμαι για το αντίθετο.

Eparxiakosaloni… εγώ αυτό που βλέπω, ειδικά όσο δούλευα στο δημόσιο, είναι ότι είτε πράσινοι είτε γαλάζιοι, 30τόσα χρόνια τώρα βολεύουν τους δικούς τους. Αυτή την ασχετοσύνη πληρώνουμε σήμερα, του βολέματος, του ρουσφετιού, των αυθαίρετων νομιμοποιήσεων και των νομιμοποιήσεων των αυθαίρετων, της μάσας του δημόσιου πλούτου (χρηματικού και φυσικού). Αν ξαναβγάλουμε έναν από τους δύο, είμαστε άξιοι της μοίρας μας…

Ανώνυμος είπε...

Kalimera Giatre mou....me duskolia diavazw to simerino sou sxolio,giati me plimirizei aperanti thlipsi kai thumos...ponaei na vlepeis tin xwra sou etsi..na kaigetai olokliri....fovamai oti tha gurisw mia mera kaiden tha vrw tipota stin xwra mou...fovamai gia tous agapimenous mou ekei...fovamai gia to mellon twn anipiswn mou se mia xwra pou fenetai oti toulaxiston den akmazei...antidresete reeeee...min afisete tin Ellada na ksepeftei...den to aksizei..