Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Εκλογές αυτοδιοίκησης, ποιόν κοροϊδεύουμε;;!!


Είμαι επιεικώς απαράδεκτος! Το ξέρω και έχετε δίκιο…

Το κωμικοτραγικό είναι ότι η επόμενη ανάρτηση "Παιδιατρικής λογοτεχνίας" είναι σχεδόν έτοιμη… Όπως και να έχει, τα πολλά τρεξίματα με κράτησαν μακριά σας. Ευτυχώς, στην συντριπτική πλειοψηφία τους καλά τρεξίματα, ή έστω τρεξίματα με καλή κατάληξη…

Αυτό που δεν βλέπω να έχει καλή κατάληξη είναι η κατάσταση στην Ελλαδίτσα μας… Παρεκκλίνω λοιπόν για μια φορά ακόμα από την συνηθισμένη θεματολογία του μπλογκ, για να μοιραστώ μαζί σας ένα mail, που μου έστειλε σήμερα μια πολύ αγαπημένη φίλη μου. Αποδίδει την κατάντια μας, με τόσο όμορφο και γλαφυρό τρόπο που το θεώρησα επιβεβλημένο να το μοιραστώ μαζί σας.

Το αφιερώνω, σε όλους τους υποψήφιους αυτών των ημερών(συγγενείς και φίλους), αλλά και σε όλους όσους θα μπούμε στον κόπο να σκεφτούμε τι θα κάνουμε στις επικείμενες εκλογές…

Είναι προφανές ότι δεν μαθαίνουμε και δεν αλλάζουμε, με τίποτα! Είμαστε ήδη κρεμασμένοι στο χείλος του γκρεμού και αντί να ενώσουμε δυνάμεις, χωριζόμαστε με φανατισμό, ακόμα και στις τοπικές, αυτοδιοικητικές εκλογές!!! Θα μου πείτε: "εδώ ο έρημος ο Σουρής τα έγραφε πριν από κοντά 1,5 αιώνα!!!" Και όμως, φαντάζουν τόσο επίκαιρα…

Γεώργιος Σουρής (1853-1919)

Ποιός είδε κράτος λιγοστό

σ’ όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,

νά’χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Νά ’χει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;

*******

Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,

κλέφτες χωρίς μια πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια,

ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί

ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.


Όλα σ’αυτή τη γη μασκαρευτήκαν

ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,

οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν

δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

*******

Ο Έλληνας δυό δίκαια ασκεί πανελευθέρως,

συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος.

*******

Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους!

σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

*******

Γι’ αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,

σικτίρ στα χρόνια τα παλιά, σικτίρ και στα καινούργια!

*******

Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα,

πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη...

αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,

δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει.

*******

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,

ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,

κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.

Κι από προσπάππου κι από παππού

συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Και ψωμοτύρι και για καφέ

το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».

Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς

σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-

να παριστάνει τον ευρωπαίο.

Στα δυό φορώντας τα πόδια που’χει

στο ’να λουστρίνι, στ’αλλο τσαρούχι.

Με αγάπη, καλά μυαλά!!

11 σχόλια:

Unknown είπε...

Καλό !

pediatre είπε...

Τρομακτικό... τόσα χρόνια πριν και ακόμα τα ίδια σκ#@^&*

Ανώνυμος είπε...

Να κλάψεις (με τα χάλια μας τα τελευταία 200 χρόνια) ή να (χαμο)γελάσεις (που τελικά επιβιώνουμε)?
Άννα ,Βέροια

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Unknown είπε...

Επιβιώνουμε!Σωστή λέξη είπε η φίλη μας η Άννα.Μόνο που δεν μπορώ να χαμογελάσω!Είναι μια ζωή χωρίς όνειρα για το αύριο...Κουράγιο!

EmilOfCrete είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
EmilOfCrete είπε...

"Είμαστε κράτος ανάδελφον", είπε κάποιος και κάποιοι γελάγανε...
Μέχρι νούμερο σε επιθεώρηση έγινε.
Πώς αλλιώς να πεις εύσχημα για την έλλειψη κοινής λογικής και -της περίφημης- "εθνικής ομοψυχίας" (κάτι μου λέει ότι μόνο σε -ξου ξου μακρυά από μας- πόλεμο οι Έλληνες γινόμαστε 'ένα' -τρομάρα μας!)και κοινωνικής συνείδησης κλπ κλπ κλπ

Είπε ο άλλος "δεν θέλω ου" και μπράβο του, αλλά πάλι έγινε περίγελως...
Πάλι έγινε νούμερο επιθεώρησης.

Τελικά είμαστε τόσο χάλια που γελάμε (θεωρούμε δλδ γελοία) με τα σωστά και τους σωστούς, αλλά η καμπούρα μας είναι εκτός οπτικού πεδίου και πέραν (αυτο)κριτικής...

"Αυτή η χώρα είναι ένα απέραντο τρελλοκομείο" είπε ο τρίτος και, ...τα ίδια πάλι.

Ποιον κοροϊδεύουμε;
Μάλλον ποιον νομίζουμε οτι κοροϊδεύουμε...
Ακόμα κι εκεί, είμαστε "so you think"...
Ποιος έχει πια τόσο χοντρά δάχτυλα;

Μακάρι η νέα γενιά να "κάνει τη διαφορά" (αφού είναι τόσο πια της μόδας να τα λέμε όλα με τη μετάφραση ξένων φράσεων τύπου "θα σε πάρω πίσω" ,τηλέφωνο εννοεί, αλλά μην πω με τι μοιάζει), πράγμα όχι και τόσο εύκολο, αφού είναι οι περισσότεροι γόνοι όλων ημών που φέραμε την κατάσταση εδώ που είναι...

Και να σκεφτείς (Νίκο μου) ότι είμαι κατ' εξοχήν αισιόδοξο άτομο..!

Αλλά τι τα θέλεις, είναι όπως αυτό που λέει ότι "απαισιόδοξος είναι ο καλά πληροφορημένος αισιόδοξος".

Που να πάρει, έχω και αυτούς τους (4 παρακαλώ) τόμους με τα Άπαντα του Σουρή και δεν έχω αξιωθεί να τους διαβάσω παρά πολύ λίγο, ΄΄οσο χρειάστηκε για να εντυπωσιαστώ απεριόριστα με την περίπτωση του απίθανου αυτού ανθρώπου...
Πάει κι αυτό το καλούπι, έσπασε προ πολλού.

Άντε, νά 'μαστε καλά και τα παιδιά μας καλύτερα, μπας και δούμε άσπρη μέρα (η χιονόπτωση εξαιρείται)!
;-)

EmilOfCrete είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
EmilOfCrete είπε...

Επειδή έγραψα πιο πάνω για το 'ου' με τον Γ. Ράλλη, να συμπληρώσω το πόσο μα πόσο είμαστε για ΟΥΟΥΟΥ!!!...
Είδα τον -Φον- Καρατζαφέρη (αυτόν με το ''χέρι-χέρι'') σε ομιλία, όπου, είπε "... αναλαμβάνω", όχι με ιδιαίτερη ευκρίνεια άρθρωσης ομολογουμένως, και άρχισαν τα 'ου' από κάτω, όπου -ήταν τραγελαφικό- και ο ίδιος μπερδεύτηκε και ρώτησε, η δε απάντηση ήταν τέτοια που αναγκάστηκε να διεκρινίσει: "Δεν είπα Αλαβάνο, αναλαμβάνω είπα".
Είπατε κάτι;

pediatre είπε...

Συμμερίζομαι την απογοήτευσή σας… Ψάχνω να βρω μια λύση και αδυνατώ.. Το πολιτικό μας σύστημα έχει ξοφλήσει. Κάτι νέο πρέπει να φτιάξουμε. Και φυσικά δεν εννοώ την επινόηση της Ντόρας αλλά ούτε και την άλλη άκρη της κομματικής ανακύκλωσης, την Δημοκρατική Αριστερά…
Κάτι ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ! Έξω από τα υφιστάμενα σχήματα…
Ίσως, λέω ίσως, ο εθελοντισμός; Άνθρωποι που νιώθουν την ανάγκη να εκφράζουν τις ευαισθησίες τους, για τον πόνο του συνανθρώπου, των παιδιών, των ζώων, της φύσης.. Ίσως, αν πείσουμε τέτοιους ανθρώπους να ασχοληθούν και με τα κοινά.. Ίσως…
Τι κόσμο θα αφήσουμε στα παιδιά μας; Ντροπή μας! Έστω για αυτά, θα έπρεπε να γίνουμε περισσότερο άνθρωποι…

EmilOfCrete είπε...

"Ωχ, αδερφέ..."