Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

Θέλω να θηλάσω, όμως φοβάμαι ότι δεν φτάνει το γάλα μου!



Οδηγώ στους γνωστούς από τα “μικράτα” μου αθηναϊκούς δρόμους. Μόλις έφυγα από το σπίτι του ξάδερφού μου. Οι εικόνες με την γυναίκα του και την κουκλίτσα κόρη τους νωπές ακόμα στο μυαλό μου. Γεννήθηκε πριν λίγες μόλις μέρες και ήρθα να την δω.
Το μωρό πανέμορφο και η εξαντλημένη λεχώνα να το κοιτά στα μάτια και να λιώνει.
-         Θέλω να θηλάσω Νίκο, όμως φοβάμαι ότι δεν φτάνει το γάλα μου! Την άκουσα να λέει με παράπονο.
Όλα πήγαν στραβά από την αρχή. Μια αρχή που δυστυχώς τη βιώνουν οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες. Καισαρική τομή και όχι φυσιολογικός τοκετός διότι … «ήταν λωροδεμένη», «δεν εξελισσόταν ο τοκετός», «ζοριζόταν το μωρό και είχε αλλοιώσεις στον καρδιοτοκογράφο» και άλλα πόσα συνηθισμένα ή και πιο σπάνια. Φουντώνω μέσα μου γιατί ξέρω πολύ καλά ποιες είναι συνήθως οι πραγματικές αιτίες, μια που τόσο ψηλό ποσοστό καισαρικών τομών δεν δικαιολογείται ιατρικώς. Το μωρό το πήγαν πρώτη φορά στη μητέρα του την τρίτη μέρα (!) γιατί … «έπρεπε να δυναμώσει από την καισαρική η μαμά  και μετά…», «η μικρή ήταν αδύναμη και έπρεπε να την ταΐσουν για να δυναμώσει…», «το πρώτο γάλα της μαμά δεν είναι καλό…», «πρέπει να της δώσουμε παυσίπονα και δεν κάνει να θηλάσει…» και άλλα φαιδρά που τις περισσότερες φορές κρύβουν απλά προκλητή ζήτηση ιατρικών υπηρεσιών. Με το αζημίωτο φυσικά ! Η έκρηξη θυμού και απογοήτευσης προ των πυλών, όμως και πάλι προσπαθώ να συγκρατήσω τα νεύρα μου για να μην χαλάσω την όμορφη οικογενειακή ατμόσφαιρα. Ας εκμεταλλευτώ τα θετικά αισθήματα για να επικοινωνήσω τις πληροφορίες που θέλω, μήπως καταφέρει να θηλάσει τελικά το μωρό.
Η μικρή ξυπνά και μοιάζει έτοιμη για όλα! Ζωηρή, με τα χεράκια της να ταξιδεύουν μπροστά στο πρόσωπό της και να φλερτάρουν με το στόμα.
-         Έλα, έλα! Πετάγομαι ενθαρρύνοντας την ξαδέρφη μου. «Βουρ» στον …πατσά. Δώσε της να φάει! Η καλύτερη ώρα είναι πριν φτάσει στο σημείο να κλαίει από πείνα το μωρό. Μετά δεν συνεργάζεται και τις περισσότερες φορές κοιμάται.
-         Λάθος νούμερο ένα, λοιπόν. Αστειεύεται η μαμά ενώ σηκώνει τη μπλούζα της για να προσφέρει το στήθος στην κόρη της.
Η μικρή τρομερό ταλέντο! Ορμά στο βυζί και βεντουζώνει πάνω στη θηλέα άλω.
-         Πω, πω! Αυτή θα σε φάει ολόκληρη…
-         Είδες! πετάγεται ο χαζομπαμπάς ξάδερφός μου με περίσσια περηφάνια. Δεν έχει μόνο σκέρτσο έχει και δύναμη…
Καθοδηγώ τη μαμά και διορθώνει λίγο την θέση της μικρής πάνω στο στήθος, για να διαβάσω αμέσως την ανακούφιση στο πρόσωπο της.
Αν και η μητέρα ενώ θηλάζει δεν είναι στην καλύτερη θέση για να παρακολουθήσει αυτά που της λέμε, δεν έχω πολλά χρονικά περιθώρια. Τρεις μόλις μέρες στην Αθήνα και αυτές για συνέδριο. Θα προτιμούσα να κοιμάται το μωρό για να έχω όλη την προσοχή των ακροατών μου. Όμως τουλάχιστον είναι παρών και ο μπαμπάς, ενώ από την άλλη για αυτό έχω φτιάξει το site ώστε να μπαίνουν αργότερα με την ησυχία τους. Μέχρι και βιντεάκι για το θηλασμό έχω ανεβάσει.
-         Καλά πιάνει και μοιάζει να θηλάζει όμως χθες αν δεν της δίναμε και συμπλήρωμα δεν θα ησύχαζε με τίποτα. Διαμαρτύρεται η λεχώνα.
-         Τι εννοείς «μοιάζει να θηλάζει»; Κοίτα τι ωραία που καταπίνει. Στην πορεία θα μάθετε η μια την άλλη. Θα αναγνωρίζεις πότε πεινά, πότε χόρτασε, πότε το στήθος σου είναι άδειο για να της προσφέρεις το άλλο και πότε δεν έχει αδειάσει ικανοποιητικά οπότε να το αδειάσεις εσύ αν η μικρή κοιμηθεί… Θέλει χρόνο ώστε αυτή η δυάδα να βρει τις ισορροπίες της.
-         Και πως θα καταλαβαίνω ότι της φτάνει;
-         Ένα μωρό που είναι ζωηρό όταν ξυπνήσει, έχει βρέξει την πάνα του τουλάχιστον πέντε με έξι φορές την μέρα, έχει κάνει αυτά τα κιτρινωπά σαν διάρροια κακά, με τα μικρά κομματάκια μέσα, και αφού θηλάσει κοιμάται ήσυχα, τότε το πιο πιθανό είναι ότι όλα πάνε καλά. Ένα τελειόμηνο μωρό, που έχει δηλαδή συμπληρώσει για τα καλά την 38η εβδομάδα κύησης πριν γεννηθεί, πρέπει να είναι άρρωστο για να μην αυτορυθμίζεται. Να ξυπνά δηλαδή όταν πεινά, και όχι κάθε τρεις ώρες που συχνά λανθασμένα συμβουλεύουν. Να τρώει όσο θέλει και όχι δέκα λεπτά από κάθε στήθος που και πάλι ακούω με λύπη να λένε και να κοιμάται όσο θέλει.
-         Δηλαδή ακόμα και τέσσερις ώρες εάν κοιμηθεί να την αφήσουμε;
-         Περισσότερο ανησυχώ για το στήθος σου παρά για το μωρό. Δεν θέλω δηλαδή να μένει το στήθος χωρίς να αδειάζει για πολλές ώρες. Ειδικά τώρα στην αρχή που παλεύουμε να εγκαταστήσουμε τον θηλασμό. Αργότερα, μετά τις πρώτες σαράντα με πενήντα μέρες θα τα έχετε βρει οι δυό σας και το πιο πιθανό είναι να κοιμάται περισσότερες ώρες τη νύχτα και να θηλάζει συχνότερα τη μέρα. Όμως τώρα στην αρχή το στήθος σου πρέπει να αδειάζει όσο πιο συχνά γίνεται. Τουλάχιστον οχτώ με δώδεκα φορές την ημέρα πρέπει να προσπαθούμε να αδειάζουμε το στήθος και όχι να μένει ώρες με το γάλα…
-         Μα χθες σου ξαναλέω την έβαζα συχνά, όμως δεν προλάβαινα να την αφήσω κάτω και ξανάρχιζε το κλάμα… εξομολογείται με εμφανή τα σημάδια της ταλαιπωρίας και μια «εσάνς» απογοήτευσης..
-         Αυτή είναι η μαγεία και η σοφία της φύσης! Το στήθος παράγει όσο γάλα του ζητήσουμε ανάλογα με την κατανάλωσή του. Αν το μωρό μπαίνει συχνά στο στήθος, το μήνυμα που πηγαίνει στον εγκέφαλο είναι «χρειαζόμαστε κι άλλο γάλα». Από την άλλη, το γάλα σου είναι τόσο εύπεπτο που η μικρή απορροφά αμέσως ότι χρειάζεται, αδειάζει το στομαχάκι της και σχεδόν ενώ τρώει αδειάζει και το εντεράκι της.
-         Καλά αυτό ξαναπέστο! Την ώρα που τρώει την ακούω να τα κάνει κιόλα.
-         Από την παραγωγή στην κατανάλωση, σχολιάζει ο οικονομολόγος ξάδερφος.
-         Ακριβώς! Και για να κάνει κακά πάει να πει ότι έχει φάει. Όμως, η σοφία της φύσης έγκειται ακριβώς σε αυτή την ιδιαιτερότητα του μωρού μας και του μητρικού γάλατος. Απορροφά ότι χρειάζεται άμεσα, το στομαχάκι αδειάζει χωρίς να κάνει «γουλίτσες» και το μικρό μας μοιάζει να πεινά σχεδόν συνέχεια. Έτσι, τρώει συχνά και λιγότερο, μέχρι να ωριμάσει νευρολογικά ώστε να θηλάζει πιο αποτελεσματικά, να μεγαλώσει η χωρητικότητα του στομαχιού του ώστε να ανέχεται μεγαλύτερα γεύματα, κυρίως όμως δίνοντας συνέχεια ερέθισμα στο στήθος ώστε να αυξηθεί η παραγωγή του γάλατος.
-         Εμείς πάντως αυτό που είδαμε χθες είναι ότι ενώ η μικρή έκλαιγε σχεδόν συνέχεια και ήθελε βυζί, μόλις της δώσαμε συμπλήρωμα ηρέμησε και κοιμήθηκε για τρεις ώρες συνεχόμενες...
-         Αυτό που «είδατε» απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Το σκηνικό που περιγράψατε είναι η πιο συχνή αιτία για να μπει το «σκονόγαλα» από το παράθυρο και να πάρει την θέση του δικού μας γάλατος. Είναι κλασσικό: το μωρό κλαίει ηρεμεί λίγο στο στήθος και μόλις το πάρει ο ύπνος και το εναποθέσουμε στο κρεβατάκι του, δεν περνούν μερικά λεπτά και ξυπνά κλαίγοντας για να ηρεμήσει μόνο πίνοντας γάλα. Η μαμά κουράζεται, η ανασφάλεια μέσα της φουντώνει, για να έρθει κάποιος συμβουλάτορας, συχνότερα η γιαγιά ή ο μπαμπάς, που άθελά του τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια της όταν της λέει κάτι του τύπου «δεν το λυπάσαι βρε εσύ το κακορίζικο; Δεν βλέπεις ότι πεινά. Φτιάξ’ του λίγο από το γάλα που μας έδωσαν από το μαιευτήριο…». Η μαμά υποκύπτει, και το μωρό αιφνιδιάζεται όταν το στόμα του γεμίζει σχεδόν βίαια με ένα υγρό κακέκτυπο του μητρικού γάλατος. Καταπίνει γρήγορα για να μην πνιγεί για να βρεθεί να κοιμάται μέσα σε λίγα λεπτά.
-         Καλά ούτε να ήσουν εδώ και να μας έβλεπες! Σχολιάζει ο ξαδερφός μου.
-         Ναι όμως μετά η μικρή κοιμήθηκε ήσυχη… σχεδόν διαμαρτύρεται η λεχώνα που μοιάζει να προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της ότι αυτή ήταν η σωστή απόφαση και ότι πριν με το θηλασμό παίδευε την κόρη της….
-         Θέλετε λοιπόν να σας αποκαλύψω ποια είναι η πραγματικότητα πίσω από το φαινομενικό;;
Τους βλέπω να κρέμονται από τα χείλη μου, ενώ η μικρή κρεμόταν από το βυζί της μάνας της. Η εξοικείωση της δυάδας μαμά και κόρη γινόταν αισθητή λεπτό με λεπτό.

-         Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι η μικρή πρόλαβε και θήλασε ας πούμε 30ml γάλα της μαμάς της. Στην συνέχεια, ήπιε και άλλα 60ml από το «σκονόγαλα». Σύνολο 90ml. Μάλιστα, 90ml στην πλειοψηφία τους από ένα γάλα πολύ πιο δύσπεπτο από το μητρικό. Μοιάζει δηλαδή σαν να έφαγε ξαφνικά ένα «γουρουνόπουλο» και κοιμάται με τις ώρες για να το χωνέψει. Όποιος δε γνωρίζει, αυτό το μεταφράζει σε «ηρέμησε το κακορίζικο και ξεκουράστηκε». Από την άλλη εξίσου μεγάλη ζημιά γίνεται στο στήθος. Το στήθος στέλνει σήμα στον εγκέφαλο «εντάξει 30ml της φτάνουν, χτύπησε 3ωρο ύπνο» και ο εγκέφαλος σταδιακά μειώνει την παραγωγή… Τελικά! Όντως το γάλα σου δεν θα φτάνει. Όποιος καταφέρει να σε υποστηρίξει αυτές τις πρώτες βδομάδες που χτίζεις την παραγωγή του γάλατος σου, και που για αυτό το μωρό είναι σχεδόν συνέχεια κρεμασμένο πάνω στο βυζί, θα τον ευγνωμονείς. Θα σε έχει βοηθήσει να βαδίσεις στον δρόμο του θηλασμού
-         Κάτι σαν της αρετής και της κακίας…
-         Κάπως έτσι! Δεν είναι ο δρόμος πάντα στρωμένος με ροδοπέταλα, όμως το τέλος της διαδρομής επιβραβεύει την προσπάθεια.
-         Ρε ‘συ Νίκο, είναι όντως τόσο σημαντικός ο θηλασμός;
-         Το γάλα της συγκεκριμένης μαμάς είναι φτιαγμένο για τις ανάγκες του συγκεκριμένου μωρού. Ένα ζευγάρι από τα πολλά που «ταλαιπωρώ» στο Ρέθυμνο για να θηλάσουν, με βρήκε τυχαία στην παραλία με τα παιδιά και την καλή μου. Πιάσαμε την κουβέντα και μου λένε για ένα ξαδερφάκι της μικρής που παρακολουθώ εγώ, το οποίο 9 μόλις μηνών παρουσίασε διαβήτη και μάλιστα δυσκολεύτηκαν πολύ να τον αντιμετωπίσουν και από εδώ και μπρος το παιδί θα πρέπει να μάθει να ζει με χορηγούμενη ινσουλίνη… Ρώτησα τους γονείς αν το μικρό θήλασε και μου απάντησαν ούτε μια μέρα... Έχει αποδειχθεί μέχρι 30% μειωμένη πιθανότητα εκδήλωσης σακχαρώδους διαβήτη στα μωρά που θήλασαν αποκλειστικά για τουλάχιστον 3μήνες. Δεν είναι ότι ο θηλασμός προστατεύει! Ο θηλασμός είναι η φυσική μας πορεία. Όμως το «σκονόγαλα» είναι αυτό που μεγαλώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης διαβήτη. Ποιος θα πει σε αυτή την μάνα ότι ίσως να είχε προστατέψει το μωρό της εάν με την κατάλληλη ενημέρωση και υποστήριξη είχε καταφέρει να θηλάσει;…
Η λεχώνα σαν  να εντατικοποίησε για μερικά δευτερόλεπτα τις μαλάξεις που έκανε όσο θήλαζε η κόρη της. Λες και τα λόγια μου την πόρωσαν και την όπλισαν με κουράγιο να συνεχίσει με μεγαλύτερη ένταση. Με έκπληξη είδα ξαφνικά τον ξάδερφό μου να βγαίνει από το δωμάτιο για να επιστρέψει μετά από λίγο καθαρίζοντας τα χέρια του.
-         Τι έπαθες παιδάκι μου; Πού πήγες;
-         Στην κουζίνα. Πέταξα το συμπλήρωμα στα σκουπίδια. Μην μου ανησυχείς. Αν χρειαστεί θα πάω ακόμα και μέσα στη νύχτα να σου βρω από το εφημερεύον φαρμακείο. Προς το παρόν αφού έχουμε το δικό μας γάλα δεν έχουμε ανάγκη το συμπλήρωμα…



Να είστε όλοι καλά και τα μωρά μας καλύτερα!