Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014

Να είστε όλοι καλά και τα παιδιά μας καλύτερα.

Νοέμβριος 2014,

    Ο ήλιος παίζει κρυφτούλι με τα σύννεφα. Το κρύο εναλλάσσεται με τη ζέστη με εντυπωσιακή ταχύτητα για την εποχή. Χθες βράδυ σκεπαστήκαμε με κουβέρτα και το πρωί κατέβαζα τα μανίκια από τη μπλούζα μου καθώς έκανα ποδήλατο προς το ιατρείο. Τώρα, μαζεύω όσο πιο ψηλά τα μανίκια της ποδιάς, ενώ με τρώει το χέρι μου να ανάψω το air-condition. Από το παράθυρο εισβάλει ευχάριστα ένα δροσερό αεράκι και  κλείνει απότομα τη πόρτα, αιφνιδιάζοντας  τα παπαγαλάκια που ερωτοτροπούν ψευτομαλώνοντας έξω από το παράθυρό μου. Η μουσική,  μόνιμη συντροφιά μου όσο εξετάζω, μπλέκει με το κραχτό κελάηδισμα των παπαγάλων . Τα ακούω από το ανοιχτό παράθυρο και αναλογίζομαι ακόμη μια φορά  πόσο τυχερός είμαι.
   Είμαι παιδίατρος, που ήταν το όνειρό μου από πολύ μικρός. Κόλλησα το σαράκι από τον πατέρα μου; Πιθανώς. Πάντως το είχα ξεκάθαρο μέσα μου πως ότι και αν έκανα στη ζωή μου θα έπρεπε να σχετίζεται με παιδιά, αν θέλω να είμαι ευτυχισμένος.
   Αυτές τις τελευταίες μέρες, καθώς τα απόνερα του καλοκαιριού μπερδεύονται με τα πρωτοβρόχια, το ιατρείο μου γεμίζει υγιή παιδιά που θέλουν ένα πιστοποιητικό  ότι μπορούν να συμμετέχουν στις δραστηριότητες του σχολείου. Η καλύτερή μου! Ξανασμίγω με παιδιά μου που έχουν μεγαλώσει, δυσκολεύομαι να τα γνωρίσω μερικά. Στην πλειοψηφία τους είναι καλά και προοδεύουν. Πολλές ώρες δουλειάς, και κουράζομαι αρκετά, με μια γλυκιά κούραση όλο ικανοποίηση. Αν συνέβαλα έστω και  λίγο για να γίνουν αυτά τα καμάρια, τότε είμαι διπλά τυχερός. Κάποιες φορές κάτι ανακαλύπτω που θέλει προσοχή. Μειωμένη οπτική οξύτητα, ήπια σκολίωση, στη συντριπτική πλειοψηφία τους  πλημμελήματα που με την έγκαιρη παρέμβαση διορθώνονται. Στη σούμα λοιπόν, τα θετικά συναισθήματα υπερτερούν.
     Δεν έχει πολύ ώρα όμως που έφυγε ο Μάνος, ένας φίλος που πριν από λίγο καιρό έγινε και εκείνος πατέρας. Δε πρόλαβαν να περάσουν λίγοι μήνες από τα πρώτα γενέθλια της μικρής του και γεύτηκαν οικογενειακώς τον τρόμο των πυρετικών σπασμών. «Νίκο, φοβήθηκα ότι το παιδί πέθανε!» ηχούν ακόμα τα λόγια του στα αυτιά μου ενώ το βλέμμα του αποτύπωνε  το τρόμο που βιώσανε με τη γυναίκα του. Υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να πάθει κάτι το παιδί σου; «Να γιατί θέλω να βγάλω το βιβλίο μου, τουλάχιστον να γνωρίζεις για την ύπαρξη των πυρετικών σπασμών…» του απάντησα, μη κρατώντας το ρου της σκέψης μου. «Και να πεις ότι η Μαίρη δεν το έψαξε… έχει διαβάσει όλα όσα της έδωσες και ακόμα περισσότερα, και πουθενά δεν τους ανέφερε… το
ξανακοιτάξαμε σε όλα φίλε!». Τι να πρωτοαναφέρεις όμως σε ένα βιβλίο και πως;
     Αυτό είναι ακόμη ένα όνειρο μου  που ολοκληρώνω. Να μεταλαμπαδεύσω στους γονείς τη γνώση μου, όσο πιο απλά και προσιτά μπορώ. Ξεκίνησε πριν από έξι χρόνια με τη μορφή αυτού του  blog. Κάθε μήνα περίπου, ένα καινούργιο θέμα. Κάτι που να έχει να κάνει με παιδιά. Αφορμή η καθημερινότητά μου σαν παιδίατρος αλλά και σαν πατέρας. Αυτό και αν είναι όνειρο που έγινε πραγματικότητα! Από Νίκος ο παιδίατρος, αναβαθμίστηκα στο  «ο μπαμπάς του Ερμή και της Χαράς». Έγινα μπαμπάς! Απόκτησα τη δυνατότητα  της κατανόησης του τι σημαίνει για το γονιό η ύπαρξη του παιδιού του.
     Ο καιρός περνά και τα κείμενα σωρεύονται. Η καλή μου, όπως και οι γονείς μου αλλά και φίλοι με προέτρεπαν να κάνω κάτι με όλο αυτό το υλικό. Άλλο που δεν ήθελα και εγώ! Τα μάζεψα, τα ταξινόμησα θεματικά και τέλος τα έβαλα σε μια χρονική σειρά, ώστε ο αναγνώστης να μη μπερδεύεται με ηλικιακά μπρος-πίσω. Συμπεριέλαβα τα πιο συνηθισμένα στην καθημερινότητα ενός παιδίατρου, από  τα σοβαρά όπως η μηνιγγίτιδα, ο πυρετός και οι σπασμοί του, αλλά και τα λιγότερα σοβαρά όπως ο αυνανισμός, τα «τικ» ή η βαλανοποστίτιδα. Εξιστόρησα την καθημερινότητά μας στο σπίτι, ντύνοντάς την με φαντασία και προσπαθώντας να αποδώσω όσο πιο εύληπτα, χωρίς όμως εκπτώσεις στην εγκυρότητα και στην επιστήμη μου, έναν όμορφο τρόπο ανατροφής των παιδιών.
Το βιβλίο 
    Το βιβλίο είναι έτοιμο και για να διαβάζεται αυτές τις αράδες μάλλον μόλις πληροφορηθήκατε την ύπαρξή του. Οι σελίδες του, θα σας ταξιδέψουν από τη γέννηση,  το θηλασμό και τη διατροφή, στις συμπεριφορές των γονιών και των παιδιών, στα ατυχήματα και στην ασθένεια για να καταλήξουν στην παιδεία. Ο τίτλος του, «Να είστε όλοι καλά και τα παιδιά μας καλύτερα»,  γεννήθηκε από τις πρώτες αναρτήσεις του blog, μια που είναι ο τρόπος με τον οποίο αποχαιρετώ στο τέλος κάθε κειμένου τους αναγνώστες μου. Νιώθω ότι περιέχει όλη την αισιοδοξία και την θετική ενέργεια που αντλούμε εμείς οι γονείς από τα μικρά μας, στην προσπάθειά μας να κάνουμε τη ζωή τους όσο πιο όμορφη, όσο πιο παραμυθένια μπορούμε. Άλλωστε, κάπως έτσι δεν τελειώνουν όλα τα παραμύθια;…


Να είστε όλοι καλά και τα παιδιά μας καλύτερα!

Υ.Γ. Το βιβλίο μου είναι φιλοτεχνημένο με πίνακες της γυναίκας μου, αριθμεί 294 σελίδες  και κοστίζει 15 ευρώ. Εάν επιθυμείτε να το αγοράσετε μπορείτε να το ζητήσετε από το βιβλιοπωλείο σας ή να το παραγγείλετε με δωρεάν αποστολή στο χώρο σας, στέλνοντας mail στο nikosvarakis@paidiatre.gr  με τα στοιχεία αποστολής (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση με ΤΚ, τηλέφωνο επικοινωνίας και αριθμό βιβλίων που επιθυμείτε) -σύντομα θα υπάρχει η δυνατότητα σε φόρμα που θα ανοίγει κάτω από τη μικρογραφία του βιβλίου στην αρχή του blog-.