Τρίτη 18 Απριλίου 2017

Σκέψεις με αφορμή την αμφισβήτηση των εμβολίων και τι μπορεί πραγματικά να κρύβει...

Η ιλαρά σαρώνει την Ευρώπη!
Μια ανθρωπονόσος, δηλαδή μια αρρώστια που προκαλείται από ιό
που τον φιλοξενεί μόνο ο άνθρωπος! Άρα, όπως και με την ευλογιά, αφού έχουμε το εμβόλιο μπορούμε να την εξαφανίσουμε από το πλανήτη. Εμείς όμως προτιμάμε να της επιτρέπουμε να μας γελά κατάμουτρα. Να βρίσκει ευκαιρία και να εξαπλώνεται σαν φωτιά σε ξερά χόρτα, από χώρα σε χώρα, όπου της δίνουμε την δυνατότητα, όπου δηλαδή η εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού είναι μικρότερη του 95%. Πρακτικά, για να μην επιτρέψουμε στην ιλαρά να διαδοθεί, ώστε να μη κινδυνεύουμε εμείς και τα παιδιά μας, πρέπει να έχουν εμβολιαστεί περισσότεροι από εννιά στους δέκα κατοίκους. Η μεταδοτικότητα είναι τόσο μεγάλη, που έστω και ένας ή δύο στους δέκα να μην έχουν εμβολιαστεί, το πιθανότερο είναι ότι η ιλαρά θα κατορθώσει να τους ξετρυπώσει…
Ανακαλώ στη μνήμη μου το διάλογο με τη βοηθό μου στο ιατρείο:
- Νίκο, ξέρεις ποιόν συνάντησα προχθές στην παραλία; Τον Κώστα, τον πατέρα της Μελίνας… Ξέρεις τι μου είπε; Ότι σκέφτεται να σταματήσει τα εμβόλια στη μικρή…
Τέτοια και άλλα παρόμοια είναι που μου μαυρίζουν την ημέρα. Τι φταίει η μικρή; αναρωτιέμαι. Θυμώνω στιγμιαία με το καταραμένο το διαδίκτυο! Όμως τι φταίει και το διαδίκτυο; Είναι το ίδιο με το να κατηγορείς τη φωτιά που ο άλλος αντί να τη χρησιμοποιεί για να ζεσταθεί, έκαψε το χέρι του.
Μου έρχεται στο μυαλό μια ιστορία που μου διηγήθηκε γνωστή παιδίατρος-λοιμοξιολόγος. Καθ’ οδόν από το αεροδρόμιο προς το συνεδριακό χώρο, της έπιασε κουβέντα ο ταξιτζής που τη μετέφερε. Χωρίς να ξέρει με ποια μιλούσε, μόλις άκουσε ότι πρόκειται για παιδίατρο, ένιωσε την ανάγκη να της εξομολογηθεί ότι εκείνος δεν κάνει εμβόλια στα παιδιά του. Όταν τον ρώτησε για ποιο λόγο, εκείνος της απάντησε με ύφος βαθιά ψαγμένου στο θέμα: «Έχεις γκουγκλάρει ποτέ [εμβόλια και αυτισμός];» για να λάβει την πληρωμένη απάντηση της συναδέλφου μου:
- Έχεις γκουγκλάρει ποτέ [ταξιτζής και αυτισμός];
Το έκανα μόλις και μου προέκυψαν 28.800 αναφορές!
Πάντοτε υπήρχαν εκείνοι που πίστευαν ότι ήξεραν καλύτερα από όλους τους άλλους. Ακόμα και για θέματα που απέχουν από το γνωσιακό αντικείμενο των σπουδών τους, αν έχουν σπουδάσει κάτι. Από τη δημιουργία των εμβολίων, παράλληλα γεννήθηκε και ο προβληματισμός, που γρήγορα εξελίχθηκε σε αντίδραση και τελικά σκοταδισμό.
Χωρίς ιδιαίτερα επιχειρήματα, πατώντας σε ερωτήματα που δεν έχουν ακόμη απαντηθεί από την ιατρική και κυρίως βγάζοντας αυθαίρετα συμπεράσματα. Υποστηρίζουν ότι τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό, σκλήρυνση κατά πλάκας, καρκινικούς όγκους και μια σειρά άλλες ασθένειες για τις οποίες δεν έχουμε ακόμα όλα τα κομμάτια του παζλ για να το λύσουμε. Άλλοι πάλι, κατηγορούν τις ουσίες που χρησιμοποιούμε για να κάνουμε τα εμβόλια πιο ασφαλή, τι ειρωνεία; Όλα αυτά, υπό το πέπλο συνομωσιών που κρύβουν τις χειρότερες των προθέσεων και που βέβαια, έχουν συμπαρασύρει τη πλειοψηφία των επιστημόνων, είτε λόγω αφέλειας, είτε επειδή οι περισσότεροι έχουμε κάποιο όφελος και συμμετέχουμε στην παγκόσμια συνομωσία. Οι περισσότεροι εν ολίγοις παιδίατροι, που κάνουμε εμβόλια στα παιδιά μας, είμαστε είτε ξεγελασμένοι, είτε ανήθικοι!
Υπάρχουν όμως και οι «ήρωες». Οι επιστήμονες ή γιατροί ή όπως αλλιώς αυτοαποκαλούνται,  που έχουν τη γνώση αλλά κυρίως το θάρρος, να στρέφονται εναντίον των εμβολίων. Να βγάζουν λόγους, διαλέξεις και βιβλία όπου αποκαλύπτουν τι πραγματικά κρύβεται πίσω από τα εμβόλια! Αλλοδαποί αλλά και ημεδαποί, εκμεταλλευόμενοι και τις απύθμενες δυνατότητες επικοινωνίας που προσφέρει το internet, εισβάλουν ανά πάσα στιγμή στην οθόνη μας για να μας «ενημερώσουν». Άνθρωποι που δούλεψαν στις φαρμακοβιομηχανίες, όμως οι τύψεις τους έπνιξαν, και αποφάσισαν να ξεσκεπάσουν τη σκευωρία. Βέβαια, δε μπορούν να αποκαλύψουν την ταυτότητά τους, επειδή θα χάσουν την σύνταξη από την δολοφόνο-φαρμακοβιομηχανία την οποία τόσα χρόνια υπηρετούσαν. Έχει κυκλοφορήσει ευρέως ένα τέτοιο e-mail, που καλούσε όσους πιστούς να εμπιστευτούν έναν «επιστήμονα» αγνώστων στοιχείων, που συνέπραττε για χρόνια στη διασπορά του κακού για το κέρδος και που το ηθικό βάρος τον έσπρωξε να μοιραστεί την αμαρτία του, συνεχίζοντας όμως να τρέφεται από τους κακούς… Από την άλλη υπάρχουν «επιστήμονες», που διαλαλούν την ταυτότητά τους, ενδεδυμένοι μανδύα με άγνωστες στους περισσότερες εξειδικεύσεις, με έδρα σε διάφορα πανεπιστήμια, που γυρίζουν ανά τον κόσμο κάνοντας διαλέξεις για την αλήθεια πίσω από τα εμβόλια. Μια αλήθεια, συχνά αναμεμιγμένη με εθνικισμό και λίγο από θρησκεία, εξασφαλίζοντας έτσι υπερασπιστές και συμμάχους σε θύλακες φανατικών.  
Όποτε με ρωτούν τη γνώμη μου για το ποιόν κάποιου τέτοιου διαδικτυακού star του σκεπτικισμού και της αμφισβήτησης των εμβολίων, ανακαλώ μια «προσωπικότητα» από τα φοιτητικά μου χρόνια.
Στο δεύτερο έτος της ιατρικής, πληροφορήθηκα την ύπαρξη ενός Ισραηλινού συμφοιτητή  ονόματι David Adison. Ήταν πάντοτε καλοντυμένος και συνήθως κρατούσε και διάβαζε κάποια αγγλόφωνη εφημερίδα. Αρχικά, δε με είχε απασχολήσει ιδιαίτερα μια που δε βρισκόμασταν στις ίδιες παρέες. Έτυχε όμως, προς το τέλος του έτους, να εξεταστούμε μαζί στο μάθημα της βιολογίας. Όπως περιμέναμε τη σειρά μας για να μας φωνάξει ο καθηγητής, και ενώ οι περισσότεροι παλεύαμε με τον πανικό μας και εκτονώναμε την αγωνία μας στη καλύτερη των περιπτώσεων στα νύχια μας, ο συμφοιτητής μας με αγέρωχο ύφος καθόταν ψύχραιμος και διάβαζε την εφημερίδα του. Η φήμη που μου μεταφέρανε, ήταν πως είναι ο ιατρός της Καναδικής πρεσβείας και το στυλ του, απέπνεε τη σιγουριά κάποιου έμπειρου, που παρόμοιες διαδικασίες της είχε για πλάκα.
Το ψαρωτικό ύφος αρκετών καρδιναλίων το διατήρησε και κατά τη διάρκεια της εξέτασης του, στην οποία είχα την ατυχία να είμαι μάρτυρας. Μπαίναμε στην αίθουσα τρεις-τρεις, όπου ο καθηγητής μας περίμενε για να μας εξετάσει. Η δική μου τριάδα είχε πρώτο τον David Adison. Απαντούσε στον καθηγητή σε άψογα αγγλικά, με μια μοναδική προφορά και με ένα στυλ, λες και οι ρόλοι είχαν αντιστραφεί και εκείνος ήταν ο καθηγητής. Οι ερωτήσεις του πραγματικού καθηγητή, ηχούσαν σαν απορίες, τις οποίες είχε κληθεί να λύσει ο φωστήρας. Αυτά που άκουγα, κατανοώντας στην εντέλεια τι έλεγε καλυμμένα από την προφορά και το ύφος, μου είχαν σηκώσει, είμαι σίγουρος, τις τρίχες του κεφαλιού μου, που τότε είχα πολλές. Το αποκορύφωμα της εξέτασης ήταν η εύρεση πυρήνα, στα προκαρυωτικά κύτταρα. Χωρίς να είσαι διάνοια στη βιολογία αυτό το γνωρίζεις, μια που τα προκαρυωτικά είναι εξ ορισμού, τα κύτταρα που σε αντίθεση με τα ευκαριωτικά, δεν έχουν σχηματισμένο πυρήνα. Εμβρόντητος παρακολουθούσα τον καθηγητή να συνεχίζει τις ερωτήσεις, με όλο και πιο σπασμένα αγγλικά, για να δέχεται ακατάληπτες επιστημονικά απαντήσεις σε άπταιστα αγγλικά. Ήταν σχεδόν σαν ένα θέατρο παραλόγου μια που ο πραγματικός καθηγητής και κριτής, έμοιαζε να φοβάται ότι εκείνος φταίει που δεν αρθρώνει σωστά τις ερωτήσεις ή ότι στην τελική, αδυνατεί να κατανοήσει τις αψεγάδιαστες απαντήσεις, πιθανά επειδή δεν κατείχε τόσο καλά τη γλώσσα, την οποία ο εξεταζόμενος κυριολεκτικά έπαιζε στα δάκτυλα. Αντί λοιπόν, από τη δεύτερη κιόλας απάντηση να αποχωρήσει ο κύριος David με σκυμμένο το κεφάλι για να πάει να ανοίξει εκτός από την εφημερίδα και κανένα βιβλίο βιολογίας, αντιθέτως μετά από μερικά βασανιστικά λεπτά και αρκετές παύσεις, κατά τις οποίες ο εξεταστής σίγουρα σκεφτόταν «δεν μπορεί να άκουσα αυτό που νομίζω ότι άκουσα», τελικά σα να τον είχε υπνωτίσει ο εξεταζόμενος, του δίνει το βαθμό της βάσης. Συνεχίζοντας την υποκριτική ανωτερότητα, ο φοιτητής καταδέχθηκε να χαιρετήσει δια χειραψίας και αποχώρησε. Αν κάποιος, παρακολουθούσε τη σκηνή χωρίς να μπορεί ακούσει τους διαλόγους, ή έστω να καταλάβει τι πραγματευόντουσαν, θα μπορούσε να του έχει γεννηθεί η αίσθηση ότι ο αποχωρών φοιτητής, αδικήθηκε κατάφορα από τον κατώτερο για τις περιστάσεις καθηγητή. Εγώ όμως, που ήμουν εκτός από αυτόπτης, και αυτήκοος μάρτυρας και κατάλαβα πολύ καλά τι παίχτηκε, απογοητεύτηκα. Πέρασα σχεδόν με άριστα και ήταν από τις χειρότερες εξετάσεις μου.
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, μετά από αυτή την εξεταστική, εξαφανίστηκε. Δε παρουσιάστηκε στην έναρξη του τρίτου έτους και σιγά-σιγά ξέχασα τελείως την ύπαρξή του. Άλλο που δεν ήθελα δηλαδή γιατί σιχαίνομαι τους κάλπηδες. Κάποια στιγμή προς το τέλος του τρίτου έτους, με πλησιάζει καλός φίλος και συμφοιτητής επίσης από το Ισραήλ, κρατώντας μια εφημερίδα. Με χαιρέτησε και μου έδειξε μια φωτογραφία στην πρώτη σελίδα μεγάλης εφημερίδας της πατρίδας του, ρωτώντας με αν μου θυμίζει κάτι ο εικονιζόμενος. Ομολογώ ότι μετά από τόσο καιρό το πρόσωπο που αποτυπωνόταν στο χαρτί δεν μου έλεγε τίποτα…
- It is David Adison! You remember, David from last year… (Είναι ο David Adison! Τον θυμάσαι τον David, από πέρσι…)
Άρχισε να μου διαβάζει μεταφράζοντας το άρθρο από τα εβραϊκά στα αγγλικά.
Ο «Τάδε-Τάδε» ή αλλιώς γνωστός και ως … ακολούθησαν μερικά ονόματα ανάμεσα στα οποία και David Adison, συνελήφθη από την αστυνομία του Τελ-Αβίβ αφού ακολούθησαν τα ίχνη κλεμμένων πιστωτικών καρτών που ανήκαν σε εργαζόμενους στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της πόλης. Ο «Τάδε-Τάδε» εργαζόταν στο συγκεκριμένο νοσοκομείο, προσποιούμενος τον εντατικολόγο που ήταν επιφορτισμένος να αποφασίζει ποιος από τους νοσηλευόμενους στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας που πιθανά χρειαζόταν χειρουργείο, ήταν σε κατάσταση για να χειρουργηθεί. Φανταστείτε, στους πιο βαριά ασθενείς στο μεγαλύτερο νοσοκομείο του Ισραήλ, οι οποίοι είχαν ανάγκη κάποιας επείγουσας επέμβασης, αποφάσιζε ο κύριος, αν θα τα καταφέρουν. Το άρθρο κατέληγε, ο «Τάδε-Τάδε» είναι γνωστός στις αρχές, γιατί όταν υπηρετούσε τη θητεία του στον ισραηλινό στρατό σε κάποια αποστολή είχε προσποιηθεί τον …πιλότο!    


Τον David Adison και τη ψυχοπαθολογία του θυμάμαι, κάθε φορά που αντικρύζω κάποιον να  διατείνεται πως γνωρίζει την αλήθεια που κρύβεται εδώ και περισσότερα από 200 χρόνια πίσω από τα εμβόλια. Αρκεί μερικές αράδες από τους λόγους του να ακούσεις, και αν έχεις την παραμικρή σχέση με την ιατρική, τη βιολογία ή κάποια παρεμφερή επιστήμη, μπορείς να υποψιαστείς ότι βρίσκεσαι μπροστά στον Έλληνα David Adison. Στον υπαρκτό πρωταγωνιστή του έργου “Catch me if you can”.



Μου έρχεται, όπως τότε, πριν από χρόνια, στο μάθημα της βιολογίας, να φωνάξω καλά δε βλέπετε ότι ο "Βασιλιάς είναι γυμνός"; Δε διακρίνετε τον σύγχρονο ποιητή φαμφάρα μέσα από τη φαυλότητα των λόγων του;  Όμως δυστυχώς, συχνά βλέπουμε αυτό που θέλουμε ενδόμυχα να δούμε. Ικανοποιούμε την ανασφάλεια μας, απορρίπτοντας την επιστημονική άποψη, την οποία συχνά δε μπορούμε να κατανοήσουμε, ως την επιβεβλημένη και βρίσκουμε καταφύγιο σε εναλλακτικές, παραϊατρικές λύσεις, που ταιριάζουν περισσότερο με τη δική μας άποψη. Έχουμε τη ψευδαίσθηση ότι σπάμε τα δεσμά του κοπαδιού και κάνουμε αυτό που εμείς επιλέγουμε για τον εαυτό μας και το παιδί μας. Καταλήγουμε να λαμβάνουμε αποφάσεις για σοβαρά θέματα όπως το αν και πως θα εμβολιαστούμε, επηρεασμένοι από ημιμαθείς ή πλήρως άσχετους με την τεχνολογία και τη δράση των εμβολίων. Για ότι δε γνωρίζουμε οφείλουμε να εμπιστευτούμε όσους έχουν τα εχέγγυα της γνώσης. Αναρωτιέμαι αν προτιμάμε να εμπιστευτούμε συγγράμματα παιδιατρικής, εθνικές ή και διεθνείς εταιρείες λοιμοξιολογίας ή παιδιατρικής, και παγκόσμιας αποδοχής οργανισμούς όπως αυτός της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, του CDC (αμερικάνικο ή ευρωπαϊκό) δηλαδή του αντίστοιχου δικού μας ΚΕΕΛΠΝΟ και πανεπιστημιακά ιδρύματα και νοσοκομεία που εμπιστεύονται εδώ και πολλές δεκαετίες τα εμβόλια ή να εμπιστευτούμε τρομολάγνα site από το διαδύκτιο με αμφιβόλου ποιότητας και κινήτρων  παραπληροφόρηση. Πιο απλά, όχι απλοϊκά, παίρνετε σοβαρές αποφάσεις για την υγεία του παιδιού σας επηρεασμένοι όχι από το γιατρό σας που γνωρίζετε και εμπιστεύεστε, αλλά από αγνώστους στο διαδύκτιο που μπορεί να κρύβουν από ψυχοπαθολογίες και κόμπλεξ μέχρι πολιτικά, θρησκευτικά ή και οικονομικά συμφέροντα.
Μήπως θα έπρεπε να αναθεωρήσετε την άποψή σας για τη συνωμοσιολογία;
Να είστε όλοι καλά και τα παιδιά μας καλύτερα!